ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14^ο

ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ C

Η δημιουργία ενός μεγάλου προγράμματος (εφαρμογής) ηλεκτρονικού υπολογιστή, μοιάζει σε αρκετά σημεία με τη σχεδίαση και δημιουργία ενός μεγάλου κτιρίου. Πολλά από τα σημεία και τμήματα της εφαρμογής «δείχνουν», ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν και να παράγουν το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι ευθύνη των σχεδιαστών/αναλυτών και των προγραμματιστών να δημιουργήσουν μια μεγάλη εφαρμογή η οποία θα παράγει αξιόπιστα (μη αμφισβητήσιμα) αποτελέσματα. Σε γενικές γραμμές διακρίνουμε τρεις κύριες προσεγγίσεις όσον αφορά τη σχεδίαση προγραμμάτων :

1. Top-Down. Κατά την οποία η συγγραφή της εφαρμογής ξεκινά με την δημιουργία της κύριας (top level) ρουτίνας μετακινείται προς τα κάτω προς τις χαμηλότερες ρουτίνες.

2. Bottom-Up. Κατά την οποία δημιουργούνται συγκεκριμένες ρουτίνες και η συγγραφή προχωρά σε πιο σύνθετες δομές φθάνοντας τελικά στην κύρια (top-level) ρουτίνα.

3. Ad hoc. Στην οποία δεν ακολουθείται κάποια προκαθορισμένη πορεία.

Η C ως γνωστόν είναι μια δομημένη γλώσσα προγραμματισμού, η οποία παροτρύνει τον προγραμματιστή να ακολουθήσει την ιεραρχική από πάνω προς τα κάτω (top-down) δομή σχεδίασης. Άλλωστε όπως ήδη έχει παρατηρηθεί, η βασική δομή ενός προγράμματος C, ξεκινά με τη συνάρτηση main() και στη συνέχεια ακολουθούν οι υπόλοιπες συναρτήσεις. Η μέθοδος αυτή παράγει καθαρό και ευανάγνωστο κώδικα, ο οποίος παρέχει ιδιαίτερη ευκολία στη συντήρησή του. Επίσης η ιεραρχική προσέγγιση